اینجا همه دلشکسته اند. نمیدانم آنها که دل شکسته اند کجایند.

وقتی به اینده مادر و پدرم فکر میکنم پشتم میلرزه. حتی یه بار از شدت اضطراب قلبم تیر کشید.

پیش بینی میکنم که چه بلاهایی قراره سرشون بیاد.

مخصوصا مادرم.

کاش عرضه داشتم زندگی شون و جمع و جور کنم.

یه چیزایی سر جاش نیس.

مثل عدالت، آرامش، دلخوشی و .

فقط همیشه به خودمون امید الکی دادیم. 

چرا زندگیمون هیچ وقت رفرش نمیشه؟؟؟ 

دیوانگیم نزدیک است

خواسته های ایده ال من

اینجا همه دلشکسته اند... نمیدانم آنها که دل شکسته اند کجایند...